Χρονικό του προτετελεσμένου

І

Αφού έτσι κι αλλιώς η ζωή θα μας βρει απροετοίμαστους
κι ο χρόνος θα μας βρει αθωωμένους

Φυτεύω κάθε μέρα

μια λύπη σε μένα καινούρια

            βαρύ το τίμημα της έξαψης

το εσύ φωλιά της έκρηξης

Διασχίζω μιαν απόσταση

που κάθε βήμα το πατώ

στο στέρνο μου επάνω

Μη φύγεις πριν να φτάσω

ІІ

Κάποτε το κορμί σου

θα σβήσει την μετάνοια
                        την προτετελεσμένη

 Αλίμονο μου αν τη ζωή
-αν τη ζωή-

την κρίνω απ’τ’αποτέλεσμα 

ІІІ

Ένα φιλί πρωινό μες στη βροχή
και το αντίο γίνεται
μια μουσκεμένη υπόσχεση

Δεν είναι σαν τα φιλιά της νύχτας

Η νύχτα συνώνυμο της παρεκτροπής
μόνο οι αφελείς και οι δειλοί
κι εκείνοι που τα πόδια τους
πατούν γερά
γιατί καμμία πτώση δεν τους τα’σπασε
ερωτεύονται τη νύχτα

ІV

Στάζει απ’τα μάτια μου
ένα σάρκινο χθες

Τα χέρια μου τελειώνουν
εκεί που αρχίζει το κορμί σου- ε ί ν α ι  το κορμί σου
τα χείλη σου μου οργώνουνε την πλάτη

Ώστε υπάρχει αυτό που λένε
η ζάλη κι παράδοση
            το εξω από τον κόσμο

Μου δίνεσαι με μέτρο

Ίσα για να θεριέψει η μνήμη

Ίσα να ξέρω πως δεν θα’μαι μόνο εγώ μακριά από σένα
                                            αλλά κι εσύ μακριά από μένα

V

Φτάνει μια μέρα που γίνεσαι ό,τι έζησες

Στο κάτω κάτω όλα μετριούνται με το αύριο

κι εσύ έχεις διαλέξει.

15/12/2014