Πώς να γράψετε ένα κακό ποίημα

Πάρτε μια χαρούμενη ανάμνηση , μια θλίψη και μια συννεφιά. Καθίστε για 10 λεπτά –ή για

όσο θέλετε- σκεπτικοί κοιτώντας το παράθυρο. Αν βρέχει συνιστάται να κοιτάτε τις σταγόνες της βροχής.

Πιείτε ουίσκι, φασκόμηλο ή αν είστε γυναίκες πιείτε ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.

Πάρτε λέξεις όπως: μαστίγωμα

                                     άδειο

                                    θλίψη

                                    ανελέητος      

                                    βαθειά

                                    σέρνομαι
                                   απόγνωση
                                   απουσία
                                   χαράζω
                                  σκέψη

και αν θέλετε να είστε αποτελεσματικοί σας συνιστώ ,με κάθε επιφύλαξη, να χρησιμοποιήσετε τις λέξεις «ψυχή» , «μυαλό» και «καρδιά».

Πάρτε τη χαρούμενη ανάμνηση, κάντε της μερικές χαρακιές και βάλτε μέσα την θλίψη. Για να είστε σίγουροι για το αποτέλεσμα μπορείτε να κάνετε χρήση μερικών τετριμμένων περιγραφών .

Πάμε μια πρόβα

Η ελευθερία τσακίζει κι ανακατεύει                                                ανάμνηση
τα μαλλιά και τα μυαλά μας
Λείπεις κι η απουσία σου με πυρώνει                                                 θλίψη
Η νύχτα που τρεμόπαιζε στα φώτα του αυτοκινήτου                 περιγραφή
κι η μορφή σου που πλησίασε

Δεν ξέραμε αν πηγαίναμε και που                                                  ανάμνηση
με φίλησες σα να φοβόσουνα εσένανε κι εμένα                          περιγραφή
Δεύτερη ζωή μου, το αύριο χωρίς εσένα μου στοιχειώνει   κλισέ κλείσιμο
                                                            την καρδιά και την ψυχή

Αν τώρα θέλετε να φανείτε έξυπνοι και να δείξετε στον κόσμο ότι ψάχνετε για μια σπουδαία αλήθεια μπορείτε να καταφύγετε σε γενικεύσεις ή σε ηλίθιες ερωτήσεις χωρίς νόημα όπως πχ

« Οι άνθρωποι ξεχνούν για να μπορούν να σταθούν όρθιοι στα δυο τους πόδια» ή

«η αγάπη χαρίζεται μόνο σ’όσους ξέρουν από όρκους» ή

«Γιατί το αύριο να σπάει σαν κρύσταλλο πάνω στα μάτια μου;» ή

«Μαρούσκα , δεν υπάρχουν άγγελοι σου λέω, νόμιζα πως είχα αγκαλιά τον τελευταίο»

Πάμε να δούμε ένα παράδειγμα

Οι φυλακές του νου σε βαστάνε γερά

Γιατί οι άνθρωποι να ‘χουν προγραμματιστεί για τη θλίψη;

Η αγάπη γίνεται κτήμα μόνο αυτώ
που στην γκρίζα προβειά της σκύλας Αθήνας

            βλέπουν ουρανό

Η απουσία σου πυκνή·

θαμπώνει το τζάμι  της ψυχής μου
τόσο που δεν βλέπω ποια είμαι τι νιώθω ή αν κλαίω.

Μερικές ακόμα γενικές οδηγίες.

1.Πετάξτε μερικές βρισιές μέσα στο ποίμα σας έτσι για να γίνετε πιο μοντέρνοι και πιο urban

2. Φροντίστε ,αν το περιεχόμενό σας είναι κλισέ, να μην κάνετε καμμία προσπάθεια να το κρύψετε

3.      Καν’τε ό,τι μπορείτε για να σας φανταστεί ο αναγνώστης να κλαίτε

4.      Καν’τε ό,τι μπορείτε γενικά για να σας λυπηθούμε

https://www.facebook.com/emmetrosrealismos